Ben orada olmayı çok severdim ve mutlu olurdum.Belki çevremizden, dostlarımızdan çok ilgi alaka görürdüm ondan hoşnut kalırdım bilemiyorum sonuçta çocuk ruh hali işte.. Ben memlekete iner inmez doğru mahallenin iki bakkalına giderdim.Çıtçıtlı şeker diye bir şeker vardı, yerken ağızda patlar çıtır çıtır sesler çıkarırdı o şeker Ankara'da yoktu satılmazdı.Bu arada şekerin gerçek adı neydi bilmiyorum bu ismi ben koymuştum.Camikebir mahallesindeki Elmamut ve Genco (isimleri doğru ifade edemiyor olabilirim) dedikleri bu bakkal amcalar benim bu çıtçıtlı şekere olan sevdamı çözdükleri için kağıt külahımı ağzına kadar doldurup verirlerdi.Elmamut tonton yaşlı ak saçlı sakallı bir amcamızdı, Genco abimiz görme engelliydi hala zaman zaman o bakışları gözümün önüne gelir, o gün o çocuk aklımla "Genco abi görme engelli zor satar o kazansın" diye düşünerek once ona giderdim.... Birde dedemlerin yan evinde oturan iyilik meleği Sülo vardı tabi... !Yaşayanlara sağlık, afiyet ölenlere rahmet dilerim...
............
28.04.2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder